Να λάμψει αυτό που κάποτε μας πλήγωσε

" Κάποτε ένα τραύμα μας πλήγωσε , αλλά συγχρόνως και μας πείσμωσε . Τα ίδια πράγματα που μας πληγώνουν είναι εκείνα που μπορούν να μας απογειώσουν . Κοιτάξτε τη ζωή όλων των μεγάλων ανθρώπων της τέχνης, της σοφίας , της επιτυχίας , της αγιότητας . Ήταν όλοι άνθρωποι βαθιά πληγωμένοι , ενίοτε απογοητευμένοι και σίγουρα κάποτε αποτυχημένοι . Παρά ταύτα δεν αφέθηκαν στην αρχική απόγνωση. Έδωσαν στο τραύμα τους την δυνατότητα να εκφραστεί , να μιλήσει , να δημιουργήσει, να διηγηθεί την ιστορία του. Άλλωστε όλη μας η ζωή , είναι μια ψυχική αφήγηση
.Το να μην πληγωθούμε φαντάζει αδύνατον , το να διαχειριστούμε όμως αυτές τις πληγές είναι κατορθωτό. Και εδώ είναι αυτό , που ονομάζουμε τέχνη του βίου. Αυτοί που βλέπετε γύρω σας , να δημιουργούν και να προχωράνε στην ζωή τους δεν είναι καλύτεροι ή ικανότεροι ή ανευ προβλημάτων και δυσκολιών άνθρωποι . Ο κάθενας κρατάει και σηκώνει έναν σταυρό . Όμως είναι εκείνοι που πόθησαν την Ανάσταση. Δηλαδή το μετά του σταυρού και της πληγής . Κατάφεραν να διαχειριστούν καλύτερα τα τραύματα τους. Άλλωστε το στοίχημα , δεν είναι να γίνουμε τέλειοι , αλλά να ομορφύνει η ζωή μας, να διαχειριστούμε το υλικό μας . Να λάμψει αυτό που κάποτε μας πλήγωσε." 

π. Λίβυος