Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αγαπη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα αγαπη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Αγάπη
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ
" Κατ'εμέ η αγάπη
είναι τριών ειδών :
η σαρκική , η οποία είναι γεμάτη
πνευματικά μικρόβια
η κοσμική , η οποία
είναι φαινομενική ,
τυπική υποκριτική,
δίχως βάθος , και η πνευματική , η οποία
είναι η αληθινή ,
η αγνή , η ακριβή αγάπη . Αυτή η
αγάπη είναι αθάνατη , μένει
" εις αιώνας
αιώνων " "
Από τη σελίδα στο facebook Αγάπη για Πάντα
Με τη ματιά ενός αγίου
" Όλη μου η ευτυχία ή η δυστυχία εξαρτάται από τους
λογισμούς μου και από τις διαθέσεις της καρδιάς μου''
" Όλη μου η ευτυχία ή η δυστυχία εξαρτάται από τους
λογισμούς μου και από τις διαθέσεις της καρδιάς μου''.
Αν οι λογισμοί κι οι διαθέσεις μου είναι σύμφωνα με την
αλήθεια του Θεού, με το θέλημά Του, τότε είμαι αναπαυμένος, γεμάτος θείο φως,
χαρά κι ευλογία.
Αν όχι, τότε είμαι ανήσυχος, γεμάτος με πνευματικό και
ψυχοφθόρο σκότος, νιώθω να με βαραίνει η απόγνωση. Αν μεταβάλλω τελείως τους
απατηλούς κι ακάθαρτους λογισμούς και τις διαθέσεις της καρδιάς μου και τους
κάνω αληθινούς και θεάρεστους, τότε αποκτώ πάλι ανάπαυση κι ευλογία.
Ο πλησίον μου είναι μια ύπαρξη με ίσα δικαιώματα μαζί μου.
Είναι ένας άνθρωπος σαν και μένα, πλασμένος κατ’ εικόνα Θεού. Κι αφού είναι σαν
και μένα, πρέπει να τον αγαπώ όπως αγαπώ και τον εαυτό μου. «Αγαπήσεις τον
πλησίον σου ως σεαυτόν» (Ματθ. κβ΄ 39). Πρέπει να τον φροντίζω και να τον
προσέχω όπως προσέχω τη σάρκα και το αίμα μου, να του φέρομαι στοργικά,
ευγενικά, καλοσυνάτα, να του συγχωρώ τις αστοχίες όπως θα συγχωρούσα και τις
δικές μου, όπως θα ‘θελα να συγχωρήσουν κι οι άλλοι τα σφάλματά μου και να μου
φέρονται με συγκατάβαση. Δηλαδή, όπως θα ‘θελα οι άλλοι άνθρωποι να μην
παρατηρούν τα λάθη μου, σαν να μην υπάρχουν, ή να τα αγνοούν με ευγένεια, με
καλοσύνη και μεγαλοψυχία, το ίδιο πρέπει να κάνω κι εγώ στον αδελφό μου.
Ο σαρκικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει την ευλογία και
την πνευματική ευφροσύνη που απολαμβάνουμε με την προσευχή και την άσκηση της
αρετής. Ούτε στο ελάχιστο δεν μπορεί να κατανοήσει τι ευλογία και ποια
μακαριότητα μάς περιμένει στον άλλο κόσμο. Δε γνωρίζει τίποτα υψηλότερο από την
επίγεια σαρκική χαρά. Τις μέλλουσες ευλογίες τις λογαριάζει φαντασίες. Ο
πνευματικός άνθρωπος όμως γνωρίζει εμπειρικά την ευλογία που νιώθει η ενάρετη
ψυχή, γιατί η καρδιά του προγεύεται από τώρα τη μέλλουσα μακαριότητα.
Όσο περισσότερο προοδεύει στην πνευματική ζωή ο άνθρωπος,
τόσο περισσότερο πνευματοποιείται. Αρχίζει σιγά σιγά να βλέπει παντού το Θεό,
την ύπαρξη της δύναμής Του σε όλα τα πράγματα. Βλέπει παντού και πάντα τον
εαυτό του να κατοικεί στο Θεό, να εξαρτάται απ’ Αυτόν ακόμα και στα πιο
παραμικρά πράγματα.
Αντίθετα, όσο
περισσότερο ο άνθρωπος είναι δοσμένος στο σαρκικό τρόπο ζωής, τόσο περισσότερο
σαρκικός γίνεται. Δε βλέπει παντού το Θεό. Δεν Τον βλέπει ούτε και στα πιο
θαυμαστά επιτεύγματα της θείας Του δύναμης. Το μόνο που βλέπει παντού είναι
σάρκα και ύλη. Στα δικά του μάτια ο Θεός δεν υπάρχει ποτέ και πουθενά. (πρβλ.
Ψαλμ. 35: 2). ".
Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης
http://www.xfd.gr
Προσευχή
Ο παραμικρός γογγυσμός κατά του πλησίον επηρεάζει την ψυχή σας και δεν μπορείτε να προσευχηθείτε. Το Πνεύμα το Άγιον, όταν βρίσκει έτσι την ψυχή, δεν τολμάει να πλησιάσει.
Γίνε περισσότερο άνθρωπος...
" Το να αποκαλέσεις
κάποιον "άσχημο " δε θα σε
κάνει να γίνεις πιο όμορφος ..
Το να αποκαλέσεις κάποιον " χαζό "
δε θα σε κάνει εσένα πιο έξυπνο ..
Με το να κάνεις κάποιον
δυστυχισμένο δε θα γίνει
πιο ευτυχισμένη η δική σου ζωή..
ΣΤΑΜΑΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ
ΓΙΝΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ...!!
Από τη σελίδα " για να συγχωρείς θέλει δύναμη , για να αγαπάς θέλει καρδιά "
" Αγάπη δε μη έχω, ουδέν ειμί .."
Ιωάννου Χρυσοστόμου
Ας δούμε ποια από τις αρετές μας, μένει σε μας και ποια περνάει στους άλλους.
Το να νηστεύεις, να καλλιεργείς την αγνότητα της ψυχής και του σώματος, να έχεις σωφροσύνη, είναι πράγματα τα οποία ωφελούν εκείνους που τα κάνουν.
Εκείνα όμως που από εμάς περνάνε στον πλησίον είναι η ελεημοσύνη, η διδασκαλία, η αγάπη.
Και εδώ άκουσε τον Απόστολο Παύλο που λέει: «Κι αν ακόμα μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα, κι αν παραδώσω στη φωτιά το σώμα μου για να καεί, αλλά δεν έχω αγάπη, σε τίποτα δε μ’ ωφελεί».
Ούτε θα ερωτηθώ για τη νηστεία και τις μετάνοιές μου.
Θα ερωτηθώ όμως αν έθρεψα τους πεινασμένους, αν επισκέφτηκα τους φυλακισμένους και τους άρρωστους, αν φιλοξένησα τον άγνωστο.
Με άλλα λόγια, πώς σχετίζομαι με τους συνανθρώπους μου.
Μοιράστηκα όσα έχω;
Ήμουν απλώς ένα άτομο στραμμένο στον εαυτό του;
Ή ήμουν ένα αυθεντικό πρόσωπο, που έζησα σε κοινωνία με τους άλλους;
Από το βιβλίο " Μικρή Φιλοκαλία της καρδιάς " , της Ελένης Κονδύλη
Από το Ιστολόγιο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ
Ο άνθρωπος που σου ταιριάζει
Ο ορισμός της Αγάπης σου
" Ο κόσμος όλος της γης είναι το ελάχιστο που η αγάπη σου αξίζει. Η αγάπη
σου μοιάζει με τον ορίζοντα της γης. Όσο και αν νομίζεις πως φθάνει η
ματιά σου, στο τέλος βυθίζεσαι στο άπειρο του κύκλου που ποτέ δεν έχει
τέλος. Κάθε όμως κύκλος περιστροφής σε αυτήν την αγάπη, φέρνει ένα βήμα
πιο κοντά στον Παράδεισο."
Βασίλης Τσαμπρόπουλος
Βασίλης Τσαμπρόπουλος
Από το Ιστολόγιο του Μνήμη της Αγάπης
" Σ' αγαπώ όπως είσαι "
Κάντε κλικ πάνω στην εικόνα
για να ακούσετε την mp3 ομιλία
του π. Ανδρέα Κονάνου .
Αγάπη , αγάπη και πάλι αγάπη !
Το μόνο που θα μας σώσει ..είναι η Αγάπη!
αγάπη, αγάπη, και πάλι αγάπη!
Για όλο τον κόσμο, για όλα τα πλάσματα τούτου του κόσμου ..
Η αγάπη θα ομορφύνει το μέσα μας αλλά και το έξω μας!
by owner
Η συγχώρεση
«Η συγχώρεση είναι η υψηλότερη και πιο όμορφη μορφή της
αγάπης. Σε αντάλλαγμα, θα λάβετε ανείπωτη ευτυχία και ειρήνη.»
Robert Muller
Αγάπα τη ζωή σου
της Μαρίας Ζαφείρη
Παρουσιάζουμε μερικές από τις πρακτικές σκέψεις από το βιβλίο του A. Seve «Αγάπα τη ζωή σου» που θα μας βοηθήσουν ν “αγαπήσουμε τη ζωή μας”.
Προχωρεί ο συγγραφέας σε κάτι σημαντικό: τη σωστή μας τοποθέτηση στα γεγονότα της ζωής.
Μας χρειάζονται τρεις βασικές προϋποθέσεις: Δεκτικότητα, προσανατολισμός, πραγματοποίηση. Είναι λίγο δύσκολο να τα εφαρμόσει κανείς στην αρχή, κατόπιν όμως γίνονται αυθόρμητα.
Η πρώτη στιγμή είναι το ξύπνημα. Όλα μπορούν να μας συμβούν. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να το δεχθούμε.
Το να δεχθούμε το πραγματικό, σημαίνει ένα “άνοιγμα” και συνειδητοποίηση. Η σκέψη μας, όταν την χρησιμοποιούμε, έχει την ικανότητα να κυριαρχεί στην αποδοχή των διαφόρων προκλήσεων. Πρέπει να αφήσουμε τη σκέψη να μιλήσει μέσα στην καρδιά μας. Ας ηρεμήσουμε, σε λίγο θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα.
Η δεύτερη κίνηση της σωστής τοποθέτησης, είναι ο ανένδοτος προσανατολισμός μας προς την αγάπη. Πριν από κάθε ενέργεια, λόγο, απόφαση ή πράξη αφήνουμε στο Θεό τη νοημοσύνη μας, τις δυνάμεις μας, την ευαισθησία μας. Δηλαδή όλο μας το “είναι”. Πρέπει να πάρουμε μια απόφαση: Να διαλέγουμε πάντοτε το “υπέρ” της αγάπης και όχι το “κατά” του μίσους. Το μερίδιο του κακού είναι μέσα μας πολύ πιο μεγάλο από όσο νομίζουμε. Μόλις ο συνομιλητής μας εκδηλωθεί κάπως αρνητικός, γρήγορα γλιστράμε στην αντίρρηση και την οξύτητα. Τι θα κάνουμε μπροστά στην είδηση που μας ξαφνιάζει ή σ΄ αυτόν τον φίλο που μας προδίδει;
Όσο κι αν μας κοστίζει θα παραμείνουμε στην αγάπη. Θα διώξουμε την βιαιότητα που μας διακατέχει, τη ζήλια τις πολύ βιαστικές κρίσεις. Θα δαμάσουμε ένα φόβο, θα πνίξουμε έναν πανικό. Το να θέλεις να είσαι αγάπη, είναι ήδη αγάπη.
Το άλλο πλεονέκτημα της σωστής τοποθέτησης μας είναι ότι δεν ζούμε στην “ελαφρότητα” στο φλου”. Ξεκαθαρίζουμε τα αισθήματά μας. Π.χ. το να πούμε “αισθάνομαι νευρικός, μας οδηγεί σε μια αόριστη νευρικότητα. Είναι προτιμότερο να διαπιστώσουμε ειλικρινά αυτή την νευρικότητα. Μπορώ τότε να ενεργήσω, δηλαδή να ψάξω να βρω την αιτία αυτής της νευρικότητας, κι ακόμη, αν δεν την βρω, μπορώ να κάνω κάτι για να ηρεμήσω. Π.χ. να μετριάσω την κινητικότητα μου, να σιωπήσω, ν΄ ακούσω μουσική, να προσευχηθώ. Το ίδιο το γεγονός της αντίδρασης με ειρηνεύει, μου προσφέρει χαρά. Κυριαρχώ στη ζωή μου, δεν θα την καταστρέψω υποκύπτοντας στη νευρικότητα. Όλα εξαρτώνται από την αμετάκλητη απόφασή μας: Η αγάπη είναι η συγκατάθεση μου στη ζωή. Αγαπώ αυτούς με τους οποίους ζω. Αυθόρμητα, όταν σκέπτεται κανείς εκείνους που αγαπά, διερωτάται: Πως μπορώ να τους αγαπήσω καλύτερα; Δεν ακολουθείται από το “Τι μπορώ να τους προσφέρω για να τους κάνω πιο ευτυχισμένους”;
Όμως υπάρχει και μια άλλη πλευρά στην συγκατάθεση μου στη ζωή; Όχι τι δίνω, αλλά τι απολαμβάνω από τους άλλους. Το σκεπτόμαστε λιγότερο και είναι κρίμα. Ανακαλύπτοντας αυτό που λαμβάνουμε, βλέπουμε ότι αυτό μας πλησιάζει εκπληκτικά στο οικογενειακό, κοινωνικό {η επαγγελματικό μας περιβάλλον. Είναι ιδιαίτερα άξιο προσοχής το πώς μπορούμε να μεταμορφώσουμε τους διαλόγους μας, συγκεντρώνοντας τη σκέψη μας σε μια μόνο ιδέα: Τι μπορώ να δεχθώ; Η αγάπη δεν είναι τυφλή, αλλά βλέπει διαφορετικά. Ξέρει να πηγαίνει πίσω από τα φαινόμενα, μέχρι το βάθος. Προσοχή, στην έξαψη που θα μπορούσε να μας παρασύρει εξ αυτής μιας λέξης, ίσως ακόμη και από μια ενστικτώδη αντιπάθεια, καταστρεπτική για τη δική μας δεκτικότητα. Αλλά ποιος μπορεί να είναι πάντοτε ένας ακροατής με αγάπη; Ας πούμε ότι είναι συχνότερα δυνατόν, αν έχουμε σκεφθεί σοβαρά τη σημασία αυτής της προσπάθειας για συμπάθεια, αν θέλουμε πραγματικά να “ δεχθούμε”. Μη λησμονούμε να προστρέχουμε στην προσευχή. “Κύριε βοήθησε με να τον αγαπήσω, να μην υψώσω ένα τείχος προκαταλήψεων γι΄ αυτά που πρόκειται να μου πει”. Ας έχουμε ένα φιλικό βλέμμα που θα εντατικοποιήσει την προσοχή μας, θα διατηρήσει την υπομονή μας.
Πολλές φορές ο συνομιλητής μας είναι κουραστικός, πολύλογος. Μας χρειάζεται περισσότερη υπομονή με τον κύριον που “τα ξέρει όλα”. Έχει πράγματι να μου πει πολλά. Αλλά με κουράζει, με εκνευρίζει με τη σιγουριά του. Προσοχή μήπως ζηλεύω λόγω της αγνοίας μου; Περισσότερο παρά ποτέ πρέπει να επιμείνω στο να “θέλω να δεχθώ”. Δεν θα δεχθούμε ευχάριστα τα αποστομωτικά λόγια, παρά μόνον όταν έχουμε πεισθεί ότι δεν φοβόμαστε τη σκέψη του άλλου.
Η αποκορύφωση ενός διαλόγου είναι η στιγμή όπου κάνουμε ένα αμοιβαίο δώρο: τον εσωτερικό μας κόσμο. Μην ικανοποιούμεθα πολύ γρήγορα από σχέσεις απλής συνύπαρξης, ενώ μπορούμε να χαρούμε τη χαρά της ανταλλαγής. Αγαπώ αυτό που κάνω. Μερικά πρωινά, η χαρά έρχεται να συναντήσει τη σκέψη ότι η ημέρα μας θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα , θα ασχοληθούμε με μια δουλειά που μας αρέσει, η συγκατάθεση στη ζωή θα είναι πολύ θετική. Το ιδανικό θα είναι να φθάσουμε στο σημείο να αγαπούμε όλα όσα κάνουμε, αλλά αυτό είναι καθαρή ουτοπία. Η μεγάλη χαρά της δημιουργίας παλεύει με δύο εχθρούς: Την ανία και την καταπίεση. Νοιώθουμε ανία πολλές φορές, αρκετά νωρίς, όταν η ζωή μάς αρνείται τις ευκαιρίες για εργασία η μας αφαιρεί τις δυνάμεις. Είναι δύσκολο να ψάχνεις για ασχολία, να διερωτάσαι: Σε τι μπορώ να είμαι χρήσιμος. Και όταν είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε μια αγγαρεία, κάτι που δεν μας αρέσει; Μια θετική αντί-καταπιεστική επίθεση είναι να εκτιμήσουμε καλύτερα αυτό, που έχουμε να κάνουμε. Όταν διακρίνουμε το θετικό πεδίο, απορρίπτουμε το αίσθημα της αγγαρείας.
Όταν το μεγαλείο της εργασίας φαίνεται λιγότερο καθαρά, τότε η αγάπη μπορεί να το φωτίσει.
Μέσα σ΄ ένα κλίμα συμπαθείας, όταν αγαπάς αυτό που κάνεις γίνεται πιο εύκολο. Ακόμη και μια σκληρή εργασία γρήγορα παίρνει άλλη όψη σ΄ ένα ζεστό περιβάλλον.
Νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε συμπαθητική οποιαδήποτε εργασία: Σκέπτομαι τους δύο οδοκαθαριστές της γειτονιάς μου. Τους χαμογελώ όταν τους συναντώ, λέγοντας τους καλημέρα και ελπίζω ότι βλέπουν μέσα στο χαμόγελό μου την ευχαρίστηση μου για ό,τι κάνουν. Αν δέκα άνθρωποι τους χαμογελούσαν μέσα στην ημέρα, θα μπορούσαν να πουν: “Αγαπώ αυτό που κάνω”.
Πόσοι υπάλληλοι, πίσω από ένα ταμείο, πωλητές, εργάτες θα ήσαν πιο χαμογελαστοί αν αναγνώριζαν ότι υπάρχουν αρκετοί που εκτιμούν τις υπηρεσίες τους.
Πηγή: http://psyxologiapro.blogspot.com/
Αρχές για ευτυχισμένη ζωή
Από όσα έζησα, είδα και μελέτησα, διαπίστωσα ότι υπάρχουν μερικές αρχές, που διευκολύνουν την πορεία του ανθρώπου, για να πορευτεί προς την Ιθάκη της ζωής του πιο αποτελεσματικά.
Οι αρχές αυτές είναι:
1. Λέω και βιώνω την αλήθεια και έτσι δε χρειάζεται να θυμάμαι τι είπα και σε ποιον τα είπα. Η αλήθεια για μένα είναι όπως το οξυγόνο. Είναι η ζωή μου.
2. Υπόσχομαι στον εαυτό μου να αντιμετωπίζω τα καθημερινά μου προβλήματα με τιμιότητα και με εγκράτεια και να αναλαμβάνω τη δική μου ευθύνη για τη λύση τους.
3. Έχω βεβαιωθεί ότι τα πιο πολύτιμα στη ζωή μας είναι οι άνθρωποι και οι σχέσεις που δημιουργούμε μαζί τους. Προσπαθώ να εκπέμπω αγάπη, γιατί αγαπώ τη ζωή μου και θέλω να είμαι υγιής. Δεν επιτρέπω στα καρκινώματα, όπως είναι το μίσος, η ζήλια, ο φθόνος κ.ά., να φυτρώσουν μέσα μου.
4. Λέω μόνο ό,τι καλό παρατηρώ στο συνάνθρωπό μου. Έτσι, κανένας δε θα μου παραπονεθεί ποτέ για ό,τι είπα.
5. Γνωρίζω ότι είμαι μοναδικός και κάθε στιγμή αλλάζω, όπως και ο κάθε συνάνθρωπός μου, γι' αυτό είμαι ανοικτός να ακούω το συνάνθρωπό μου χωρίς προκατάληψη.
6. Δεν παραλείπω να θυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι άνθρωπος, όπως και συ, που σημαίνει ότι θα κάνουμε λάθη και δε θα ζητώ την τελειότητα από σένα, όπως και από μένα. Όμως, θα επιζητώ τη συνεχή βελτίωση.
7. Κάθε μέρα θα προσπαθώ να χαίρομαι ό,τι όμορφο και ό,τι ωραίο υπάρχει μέσα μου και γύρω μου, γιατί ξέρω ότι μόνο η δική μου αδυναμία να εκτιμώ τα δώρα του Θεού μικραίνει το μεγαλείο της προσφοράς Του.
8. Δεν επιτρέπω στους άλλους να μιλούν αρνητικά και υποτιμητικά για κάποιον, που δεν είναι παρών και έτσι οι συνομιλητές μου αποκτούν την αίσθηση της δικαιοσύνης, της αλήθειας, της καλοσύνης και της καλής σκοπιμότητας στη ζωή, αφού είναι κοινό μυστικό, πως ο κακός λόγος επιστρέφει πιο κακός σε κείνον που τον είπε.
9. Βασίζομαι στα μηνύματα που προέρχονται από μέσα μου, είμαι αφιερωμένος με ενθουσιασμό σε ό,τι κάνω και συμμετέχω ολόψυχα στις καθημερινές πράξεις. Εκπληρώνω το χρέος μου, με σκοπό να είμαι σε αρμονία με τον εαυτό μου, το περιβάλλον μου και να βοηθώ με κάθε τρόπο τον κόσμο να γίνει καλύτερος, έστω και για ένα μόνο άλλον άνθρωπο.
10. Ενεργώ και εργάζομαι σαν όλα να εξαρτώνται από μένα. Ενώ ενεργώ και, όταν τελειώνω, προσεύχομαι, γιατί όλα εξαρτώνται από το Θεό. ."Τα αδύνατα παρ' ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ...
Από το βιβλίο «Ο σωστός Γονιός, Δάσκαλος, Άνθρωπος,. Τα 12 απαραίτητα βήματα». (Εκδόσεις ΕΡΕΥΝΑ, Κρέμου 116, 17676 Καλλιθέα).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)